"Spójrz na to". I wskazał mi na olbrzymią asteroidę.

Najpierw zostałam uniesiona ponad Ziemię, w przestrzeń a tam Anioł Pana powiedział: 

"Spójrz na to".

I wskazał mi na olbrzymią asteroidę, która wyglądała jakby była cała z molekuł. I zachowywała się jak słońce. Poruszała się po torze. Wschód i zachód. Tak jak słońce wschodzi i zachodzi. Tak jakby była częścią słońca lub jakby była za nim, tworząc z nim wspólność.

Anioł Pana, gdy mi to pokazywał miał bardzo smutną twarz.

A ja byłam przerażona i zawołałam, że należy ostrzec ludzi i ich ratować.

I wiedziałam, że asteroida ta uderzy.

I nagle zobaczyłam ludzi nad morzem lub oceanem. Oni wypoczywali bawiąc się na plaży.

Nie wiedząc o tym, że to ich ostatnia chwila.

Ten ojciec bawiący się z dzieckiem. Był radosny i szczęśliwy w tym momencie.

Jak i pozostali plażowicze.

Była tak piękna pogoda...

A tu za chwilę, miało się wszystko skończyć...